Mijn eerste stageweek

Afgelopen maandag begon mijn stage bij Viccarbe. Een design meubel bedrijf in een dorpje vlakbij Valencia. Er stond mij direct een uitdaging te wachten: ik moest met het openbaar vervoer naar mijn stage. Het openbaar vervoer is hier allemaal heel vaag geregeld en de verbindingen buiten Valencia zijn ook niet zo goed. Mijn stage is namelijk 13km verderop, maar met de bus doe je er 68 minuten over. Dat is ook een prestatie opzich.

Goed, om 10 uur zou iik beginnen op mijn stage adres. En om half 9 ging mijn eerste bus. Deze was makkelijk te vinden en dat verliep ook allemaal volgens plan. Echter toen ik moest overstappen naar de tweede bus kon ik de bushalte niet vinden. Ik heb ontzettend veel mensen aangesproken, maar niemand kende mijn bushalte, laat staan mijn bus. Het was voor mij duidelijk dat ik de tweede bus nooit meer op tijd ging halen en dat ik dus te laat zou komen op mijn stage. Nadat ik een uur heb rond gelopen en heel veel heen en weer gebeld heb, vond ik uiteindelijk mijn bushalte: een soort lantaarnpaal met een blauw bord. In Nederland zou je aan een parkeermeter denken, maar goed. Dit was dus de bushalte. Uiteindelijk kwam ik anderhalf uur te laat aan op stage. Gelukkig vonden ze dit helemaal niet erg en begrepen ze me. Ik heb deze eerste stage dag niet veel meer kunnen doen. Ik heb me alleen een beetje ingelezen over het bedrijf en toen kon ik weer gaan. Met lichte tegenzin ging ik weer naar huis want ik wist dat de terugweg net zo'n drama zou worden als de heenweg. Ik had geen idee waar ik uit moest stappen en hoe ik dan thuis moest komen. Dus besloot ik om gewoon bij de eindhalte uit te stappen. Nadat ik toen weer een uur heb rondgelopen was ik er helemaal klaar mee en besloot ik maar de taxi te pakken.

De dagen daaropvolgend ging het reizen nog steeds niet bepaald voorspoedig. De heenweg had ik in tussen uitgevogeld en vanaf donderdag kon ik zelfs met iemand mee rijden, maar de terugweg bleef een drama.

De stage zelf is leuk. Ik heb zeer gunstige stage tijden en iedereen is ontzettend lief. Ze vinden het heel leuk dat ik Spaans probeer te leren en iedereen is erg behulpzaam. Inhoudelijk gezien heb ik nog niet veel gedaan op stage. Ik ben voornamelijk bezig geweest met mijn schoolopdrachten. Dit zal de komende weken ook wel los lopen.

Afgelopen vrijdag ging ik 'even wat drinken' met mijn huisgenootje en haar collega. Dit even wat drinken werd een lange spontane avond. Ze lieten ons het strand Malvarossa zien en een andere leuke wijk waar je lekker kunt eten en drinken. Ze lieten de traditionele, lekkere Spaanse eettentjes zien waar we heerlijk tapas hebben gegeten. Ook hebben we zo'n beetje de hele avond Spaans gepraat. Of nouja, geprobeerd. Ik merk echt dat ik elke dag meer Spaans versta, alleen het praten is nog heel erg lastig. Toen we naar huis gingen zagen we de typische manier van parkeren in Valencia. Op Facebook kun je hier een foto van vinden. Ook is het hier heel normaal om je auto 's avonds gewoon op de rijbaan te parkeren of op de stoep. Als je de rem maar los laat en de auto in z'n vrij zet, dan kan iedereen je auto gewoon verplaatsen. Wij hebben zelf ook auto's moeten duwen, omdat onze auto ook vast stond. Heel bizar. Heb er echt met verbazing naar gekeken.

Gisteren stond een dagje strand op de planning. We hadden scooters gehuurd. Dit leek ons een leuke en makkelijke manier om de stad te verkennen. Daarbij was het gisteren 23 graden, dus een betere dag hadden we niet kunnen uitzoeken. Zelf had ik nog nooit scooter gereden of ook maar ooit op een scooter gezeten. In het begin vond ik het dood eng, omdat het verkeer is zo bijzonder is en iedereen maar gewoon zijn eigen gang gaat. Het ging in het begin ook al direct mis. We gingen tegen het verkeer in.. Toen we een beetje aan de scooter gewend waren besloten we naar het strand te gaan. Via Google maps hadden we route uitgestippeld, zodat we niet zouden verdwalen. Nu had ik al eerder gemerkt dat Google maps niet bepaald betrouwbaar hier is. Zo bleek ook nu weer.. Opeens zaten we op de autovía. Vraag me niet hoe, maar goed. Haha we zaten volledig in de stress en het was zo eng. Iedereen reed 100 en daar kwamen wij aan op onze scooter. We zijn zo snel mogelijk van de autovía af gegaan en opeens waren we bij het strand. Weliswaar een héél ander strand dan we van te voren hadden gepland, maar goed.
Toen we weer terug wilden gaan besloten we maar even te vragen wat de beste manier was om weer naar Valencia te gaan. Over de autovía kregen we als antwoord. Het is dus blijkbaar heel normaal om hier met je scooter te rijden.

Het scooter rijden was echt een hele ervaring. Het was zo fijn om op deze manier de stad te verkennen. Zelf heb ik ook nog een stukje scooter gereden. Dood eng, maar zooo leuk. We hebben nog een ander strand bezocht en we kwamen opeens uit bij het voetbalstadion van Valencia waar bijna de wedstrijd tegen Levante begon.

Als laatste zal ik nog even kort wat vertellen over het uitgaansleven in Valencia. Ik ben nu een paar keer op stap geweest en Spanjaarden zijn echt gek. Iedereen is zwaar bezopen en in de wc's gebeuren echt de meest vreemde dingen. Ik had geen idee dat Spanjaarden zo gek waren. De tijden zijn hier ook echt anders. Je begint hier om 2 uur / half 3 en de meesten gaan door tot een uurtje of 9. Wij zijn nu twee keer naar club MYA geweest. Deze club zit bij de locatie La ciudad de las artes y ciencias (zie foto's facebook). Een fantastische locatie, leuke muziek en iedereen ziet er mooi uit.

Deze blog is iets langer dan gepland, maar nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte. Ik hoop volgende week weer met een update te komen over mijn leven in Valencia!