La despedida está muy cerca

Het aftellen is begonnen, mijn laatste week is in gegaan. Deze blog schrijf ik met enigszins een raar gevoel. Over een week vertrek ik naar de camping om twee maanden te gaan werken, maar eigenlijk wil ik helemaal niet weg uit Valencia. Ik ga deze stad écht missen en eigenlijk blijf ik gewoon liever hier, ook al weet ik dat hier iedereen langzaam vertrekt. Gisteren zijn twee huisgenoten van mij vertrokken en donderdag gaat Betou weg. Dat betekent dat ik als laatste over blijf in huis. Doordat iedereen langzaam om mij heen weggaat, komt het afscheid steeds dichterbij en ga je daar ook meer over nadenken. Het is heel vreemd omdat dit avontuur geen einde leek te hebben en opeens is het einde dan toch heel erg dichtbij.

Woensdag is mijn laatste stage dag. Ik heb dan een afsluitend Skype gesprek met mijn school. De donderdag en vrijdag heb ik vrij genomen, zodat ik nog een paar dagen kan genieten van Valencia, of nouja.. het strand. Ik zal iedereen echt gaan missen en het lekkere eten trouwens ook. Je kunt mij echt wakker maken voor paella en tapas. Daarnaast zal ik de relaxte manier van leven missen. Ik heb wel geleerd om minder te ‘stressen’ en gewoon lekker tranquilo te leven. Je leeft hier gewoon van dag tot dag en kijkt eigenlijk niet te veel vooruit. Ik geniet ook echt van elke dag hier.

Goed, even een terugblik op de afgelopen weken. Twee weken geleden heb ik een poolparty gehad in Gandía, een dorpje vlakbij Valencia. Alle Erasmus organisaties van omringende plaatsen kwamen hier bij een. ’s Middags kon je gewoon lekker chillen bij het zwembad en ’s avonds was er een groot feest met een dj die tijdens Supermartxe draait op Ibiza. Een super lekker feestje, waar ik zelf kaarten voor mocht verkopen en daardoor gratis naar binnen mocht. Leuk meegenomen. Dit was op een zondag, dus de maandag viel dit keer wel even extra zwaar.

Afgelopen zaterdag ben ik met vrienden naar Daddy Yankee geweest. Vanzelfsprekend verliep ook dit evenement weer lekker op z’n Spaans. Dit betekende dat ik om precies 18.00 uur (terwijl de deuren om 19.30 open gingen) een bericht kreeg dat de locatie van het concert veranderd was en dat er bussen naar de desbetreffende plek reden. Heel bijzonder dat dit gewoon weer op het laatste moment kan gebeuren. Waar die bussen vandaan gingen is mij nog steeds een raadsel, wij konden ze niet vinden. Dus uiteindelijk zijn we met de taxi gegaan. Toen bleek dat het concert IN een discotheek was. Voor de duidelijkheid: dat is niet te doen, in de zomer, in Spanje. Airco kan daar niet tegen blazen. Uiteindelijk arriveerde Daddy Yankee ook nog een op Spaans tempo, lees: 00.00 uur. (Dat is trouwens echt een ding wat ik niet zal missen: dat langzame gedoe en dat chaotische gedoe). Nouja, uiteindelijk hebben we toch wel een hele leuke avond gehad. Die avond ben ik niet gaan stappen, want de volgende dag ging ik mijn huisgenootjes uitzwaaien op het vliegveld.

De afgelopen weken heb ik veel vragen gekregen over het WK. Met name de vraag hoe Spanjaarden het WK beleven. Eerlijk gezegd krijg ik hier niet heel veel van mee. Op mijn werk zijn ze er niet echt mee bezig en in de stad zelf merk je er ook niet veel van. Nu hebben ze natuurlijk ook niet veel meer te vieren, maar in de dorpjes buiten Valencia hangen overal Spaanse en Valenciaanse vlaggen.

Zelf kijk ik alle wedstrijden in de plaatselijke Nederlandse bar, ook de wedstrijd tegen Spanje. Dat was écht een wedstrijd. En na die tijd een super leuk feestje. Alle Nederlanders waren volledig in het oranje gehuld en de foute Nederlandse muziek was ook aanwezig. Na die tijd gingen we uit in een discotheek. Ik wilde me eerst omkleden, omdat ik in eerste instantie niet uit durfde in mijn oranje kleding haha. Ik ben uiteindelijk toch in mijn oranje kleding op stap gegaan en met de reacties viel het tot mijn verbazing heel erg mee. Ik kreeg een paar vuile blikken toegeworpen, maar dat was het dan ook wel.

Na al mijn verhalen moge het duidelijk zijn dat Spanjaarden wel van een feestje houden en dat ze altijd een reden zoeken om te feesten. Zo ook, vanavond. Vanavond is er een feest op het strand: San Juan. Hierbij wordt het begin van de zomer gevierd én de langste nacht van het jaar. De bedoeling is dat iedereen wat eten en drinken mee neemt en ook zijn er allerlei optredens en vreugde vuren. Ook zijn er een paar tradities dat wanneer je over het vuur heen springt, je een wens mag doen. Dat laat ik wel over voor die Spanjaarden. Ik ben in ieder geval heel erg benieuwd.

Dit is mijn laatste (!) blog vanuit Valencia. Ik heb echt een fantastische tijd gehad hier en ik weet zeker dat ik hier nog heel erg vaak terug zal keren. Ik ben echt van deze stad gaan houden en raad ook iedereen aan om Valencia een keer te bezoeken. Ik speel dan graag voor persoonlijke gids, haha ;) De volgende keer dat ik weer een blog zal plaatsen bevind ik mij in Catelonië, St. pere pescador.