2 maanden in Valencia én mijn eerste visite!

Afgelopen weekend kwam mijn familie een weekendje langs. Op donderdagavond stond ik klaar om mijn vader, zusje en broertje te ontvangen. Eenmaal op het vliegveld aangekomen bleek er nog een verrassing voor mij te zijn: mijn moeder. Ik had niet verwacht dat ze écht naar Valencia zou komen. Hoewel ons whatsapp contact afgelopen donderdag wel een beetje stroef liep.. (We hadden het thuis een eventueel bezoek aan Valencia al vaak besproken, maar mijn moeder heeft enorme vliegangst en zou mij dus niet komen opzoeken). Voor het eerst in 20 jaar is ze weer in het vliegtuig gestapt, voor mij. Super leuk.

Nadat we in het appartement in Ruzufa, die leuke wijk, aankwamen zijn we nog even langs mijn huis gegaan. Daarna ben ik naar bed gegaan, want ik moest op vrijdag gewoon stage lopen. Mijn familie heeft vrijdagochtend het centrum van de stad bezocht met alle bezienswaardigheden en ’s middags heb ik de winkelstraten van Valencia laten zien. ’s Avonds gingen we lekker tapas eten in een restaurantje midden in de stad. Daarna zijn we gewoon naar huis gegaan en ik besloot om bij hun te gaan slapen. Voor het eerst in twee maanden heb ik een chille douche gehad en op een fatsoenlijk bed, of nouja, bank geslapen. Dat zijn echt dingen die ik ontzettend mis van thuis: mijn eigen bed en een lekkere, warme douche. Onze douche is namelijk erg armoedig en wordt alleen warm als ie er zelf zin in heeft. Daarnaast is mijn bed echt keihard.

Op zaterdag hebben we La Ciudad de Las Artes y Sciencias bezocht. Ik ben hier zelf al erg vaak geweest, maar had de musea nog nooit bekeken. Dit leek me wel een leuk idee om met mijn familie te doen. Allereerst gingen we naar Oceanógrafico: de grootste onderwaterdierentuin van Europa. Ondanks dat het weer niet erg mee zat, er was veel wind en het was behoorlijk koud (17 graden), was het erg leuk. Na Oceanógrafico hebben we ook nog het wetenschapsmuseum bezocht. Persoonlijk vond ik dit een beetje tegenvallen, omdat de proefjes in het Engels niet duidelijk omschreven waren. Toch was het een geslaagde dag en hebben we deze dag afgesloten met tapas. Zelf heb ik een lekkere biefstuk gehad, want dat is ook een van de dingen die ik heel erg mis. Je hebt hier weinig restaurants waar je vlees kunt eten. Vis is hier natuurlijk veel populairder en voor de rest kun je voornamelijk paella, tapas, chinees of italiaans eten.

Op zondag werd het weer nog slechter en ging het zelfs even regenen. Toch heb ik het strand nog kunnen laten zien, een andere winkelstraat en een klein stukje van rivierbedding (jardínes del Turia). ’s Avonds vlogen ze weer naar huis en nu zit ik hier dus weer alleen. Een raar gevoel dat ze nu weer weg zijn, maar ik vond het heel fijn dat ze er waren. Dit weekend voelde een beetje als een soort vakantie. Gelukkig hoef ik ze niet lang te missen, want over 3 weken ga ik een weekendje naar huis.

Vandaag ben ik gewoon weer aan het stage lopen en ga ik weer verder met mijn Spaanse lessen. Ik merk na een paar lessen dat mijn Spaans spreken aan het verbeteren is. Ik ben nu serieuzer bezig met de grammatica en heb een app gedownload om mijn vocabulaire te vergroten (DUOlingo). De Spaanse lessen zijn trouwens heel leuk. Tot nu toe heb ik alleen maar bij Aziaten in de klas gezeten. Dat is wel even heel erg wennen, omdat je hun absoluut niet kunt verstaan. Over het algemeen spreken ze geen Engels en zijn ze hier om Spaans te leren, zodat ze straks kunnen beginnen met hun Master.

In het begin moest ik erg wennen, omdat het lastig was om met hun te communiceren en hun humor echt compleet anders is. Ik begrijp hun grappen echt absoluut niet, maar goed aan de andere kant is het ook wel leuk. Op deze manier krijg ik best veel van hun cultuur mee. Zo vertelden ze bijvoorbeeld dat het in Korea heel erg normaal is om elkaar als cadeau een liposuctie of borstvergroting cadeau te geven. Dat vond ik vrij apart. Daarnaast is het opvallend dat Aziaten heel rustiger zijn, vooral als je ze vergelijkt met Spanjaarden. De chinezen vertelden zelf dat het bij hun in de metro doodstil is, maar wanneer ze samen gaan eten dat er dan ineens heel erg veel gesproken wordt. Oh, en hun kledingstijl is ook heel anders, ik vraag me af waar in Europa zij hun kleding kopen.

Goed, het is duidelijk dat onze culturen een wereld van verschil zijn, maar ik begin het steeds meer te waarderen. Ik begin zelfs een beetje na te denken over een mogelijke reis naar Azië in de toekomst. Wie weet.
Voor nu heb ik eerst wel weer genoeg geschreven en zal ik me nog eventjes bezighouden met stage gerelateerde dingen.

Hasta luego,


Esmée